Jamniki

Standard FCI nr 148 (09.05.2001)
Pochodzenie: Niemcy
Data publikacji obowiązującego standardu: 09.05.2001
Użytkowość: pies myśliwski do polowań na i pod ziemią
Klasyfikacja FCI: Grupa IV Jamniki
Objęta obowiązkiem pracy

Krótki rys historyczny:
Jamnik (nazwa oryginalna: Dachshund, Dackel lub Teckel) znany jest od Średniowiecza. Jego rodowód wywodzi się od psów gończych, które były wykorzystywane do pracy nad i pod ziemią. Z tych krótkonożnych psów ukształtował się dzisiejszy jamnik, który jest wszechstronnym użytkowym psem myśliwskim. Znakomicie sprawdza się jako pies norujący, ale także jako pies gończy i tropiący.
Najstarszym Klubem Jamnika jest Deutsche Teckelklub e.V. założony w 1888 roku. Jamnik od lat jest hodowany w trzech odmianach wielkości (standard, miniatura i króliczy) oraz w trzech odmianach włosa (krótkowłosy, długowłosy i szorstkowłosy).

Wrażenie ogólne:
niski, krótkonożny, o wydłużonej, ale zwartej sylwetce, bardzo dobrze umięśniony, głowa wysoko noszona z bystrym wyrazem pyska. Wyraźnie zaznaczone piętno płci. Pomimo stosunkowo długiego ciała i krótkich kończyn bardzo ruchliwy i zwinny.

Proporcje:
Przy odstępie około 1/3 wysokości mierzonej w kłębie, od podłoża najniższego punktu klatki piersiowej, stosunek wysokości powinien harmonizować z długością tułowia w proporcjach jak 1 do 1,7-1,8.

Zachowanie/charakter:
Z natury przyjacielski, nie jest tchórzliwy, ani agresywny, o zrównoważonym temperamencie, wytrwały, obdarzony dobrym węchem, zwinny pies myśliwski.

Głowa:
Wydłużona, widziana z góry i z boku równomiernie zwężająca się, jednak nie szpiczasta. Łuki brwiowe wyraźnie zaznaczone. Chrząstka nosa i nos długie i wąskie.

Mózgowioczaszka:
Czaszka: raczej płaska, łagodnie przechodząca w lekko wysklepiony grzbiet nosa.
Stop: nieznacznie zaznaczony.

Trzewioczaszka:
Trufla nosa: dobrze rozwinięta.
Kufa: długa, dostatecznie szeroka i mocna. Daleko, aż do wysokości oczu rozwierający się pysk.

Uzębienie:
Mocno rozwinięte szczęki. Zgryz nożycowy, równy i ściśle zamknięty. Idealne uzębienie 42 zęby odpowiednich kształtów, z mocnymi, dokładnie ciasno za siebie zachodzącymi kłami.
Fafle: ciasno przylegające, dobrze przykrywają żuchwę.

Oczy:
Średniej wielkości, owalne, dobrze rozstawione, o przejrzystym, bystrym i przyjacielskim wyrazie, spojrzenie nie może być przenikliwe. Kolor błyszczący ciemno-brązowy, przy wszystkich kolorach sierści psa. Oczy porcelanowe, rybie lub perłowe są dopuszczalne dla psów marmurkowych, ale nie pożądane.

Uszy:
Osadzone wysoko, skierowane niezbyt mocno do przodu, wystarczająco, lecz nie przesadnie długie, zaokrąglone. Ruchliwe, ale przednią krawędzią przylegają do boków głowy.

Szyja:
Dostatecznie długa, muskularna, skóra podgardla dobrze przylegająca, lekko wypukły kark, swobodnie i wysoko noszona.

Tułów:
Linia górna: harmonijnie przechodząca od kłębu do lekko opadającego zadu.
Kłąb: zaznaczony.
Grzbiet: od wysokiego kłębu poprzez kręgi piersiowe prosty lub lekko opadający ku tyłowi. Silnie i dobrze umięśniony.
Lędźwia: silnie umięśnione, dostatecznie długie.
Zad: szeroki, dostatecznie długi, lekko opadający.

Klatka piersiowa:
Wyraźnie zaznaczona rękojeść mostka, który jest tak daleko wysunięty do przodu, że z obu stron powstają lekkie wgłębienia. Klatka piersiowa widziana z przodu owalna, z góry i z boków pojemna, zapewnia dobry rozwój sercu i płucom, żebra sięgają daleko do tyłu. Przy dobrej długości i kątowaniu łopatki i ramienia, przednia kończyna widziana z boku pokrywa najniższy punkt klatki piersiowej.
Linia dolna: lekko podciągnięta.
Ogon: osadzony nie za wysoko, noszony na wyskości linii grzbietu tak, żeby stanowił jej przdłużenie. Koniec ogona (około jednej trzeciej długości) może być nieznacznie zakręcony.

Kończyny:
Kończyny przednie:
Ogólnie: silnie umięśnione, widziane z przodu suche, prosto stawiane, mocna kość, łapy ustawione do przodu.
Łopatka: plastycznie umięśniona. Długa, ukośnie ustawiona, mocno przylegająca do klatki piersiowej.
Ramię: tej samej długości jak łopatka, ustawione do niej pod kątem prostym, grubokościste i dobrze umięśnione, przylega do żeber ale swobodnie się porusza.
Łokieć: ani nie odstający, ani nie za mocno przylegający.
Przedramię: krótkie, jednak tak długie, że prześwit wynosi około jednej trzeciej wysokości psa. Możliwie proste.
Nadgarstek: stawy nadgarstkowe są ustawione nieco bliżej siebie niż stawy barkowe.
Śródręcze: widziane z przodu nie powinno być ani zbyt strome, ani rażąco wysunięte do przodu.
Łapa przednia: palce ciasno przylegające do siebie, dobrze wysklepione, silne, z krótkimi, mocnymi pazurami. Piąty palec nie pełni żadnej funkcji, jednak nie powinien być usunięty.
Kończyny tylne:
Ogólnie: mocno umięśnione, w dobrych proporcjach do przednich kończyn. Kolano i staw skokowy silnie kątowany, kończyny tylne równoległe, ani za wąsko, ani za szeroko ustawione.
Udo: powinno być dobrej długości i mocno umięśnione.
Staw kolanowy: szeroki i silny, głęboko kątowany.
Podudzie: krótkie, ustawione pod katem prostym do kości udowej, dobrze umięśnione.
Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany.
Śródstopie: relatywnie długie, przeciwległe do podudzia, ustawione lekko do przodu.
Łapa tylna: cztery ciasno przylegające palce, dobrze wysklepione. Stąpa całkiem oparty na silnych palcach.

Ruch:
Porusza się płynnie, energicznie, z rozmachem, daleko i swobodnie wyrzucając kończyny. Podczas ruchu linia grzbietu jest stabilna. Ogon powinien stanowić harmonijne przedłużenie linii grzbietu, w ruchu noszony lekko opuszczony. Akcja przednich i tylnych kończyn równoległa.

Skóra:
ciasno przylegająca.

Owłosienie:

WŁOS KRÓTKI:
Sierść: krótka, gęsta,, błyszcząca, przylegająca, mocna i twarda, bez łysin.
Ogon: cienki, dokładnie pokryty włosem, ale nie za obficie. Trochę dłuższy, szczeciniasty włos na spodniej stronie ogona nie stanowi wady.
Umaszczenia:
a) jednokolorowe: rude, rudo-żółte, żółte, kolory czyste lub z czarnym nalotem (przesianiem). Preferowane są czyste, mocno wysycone kolory, rudo-brązowy jest wyżej ceniony niż rudo-żółty i rudy. Należy tu zakwalifikować także kolory ze znaczną przewagą przesiania. Niewielkie białe znaczenia są dopuszczalne w kilku małych plamkach, ale niepożądane. Nos i pazury czarne, brązowe dopuszczalne, ale niepożądane.
b) dwukolorowe: głęboki czarny lub brązowy (czekoladowy) z rdzawobrązowymi lub żółtymi podpaleniami nad oczami, po obu stronach kufy, na żuchwie, na wewnętrznych krawędziach uszu, na przedpiersiu, na kończynach, przy odbycie i około jednej trzeciej do połowy długości ogona. Nos i pazury u czarnych psów czarne, u czekoladowych brązowe lub czarne. Białe znaczenia nie są pożądane, ale małe plamki nie dyskwalifikują. Za mocno rozlane podpalanie jest niepożądane.
c) marmurkowe (tygrysie, pręgowane): tło zawsze ciemniejsze (czarne, rude lub szare). Pożądane są nieregularne szare lub beżowe plamy (niepożądane są duże łaty). Nie może przeważać ani ciemny ani jasny kolor. Jamniki pręgowane na rudym lub żółtym tle mają ciemniejsze pręgi. Nos i pazury jak u jedno- i dwukolorowych.
d) inne kolory: wszystkie wcześniej nie wymienione.

WŁOS SZORSTKI:
Sierść: za wyjątkiem kufy, brwi i uszu włos szorstki z podszerstkiem, przylegający na całym ciele. Na kufie wyraźnie zaznaczona broda. Krzaczaste brwi. Na uszach włos krótszy niż na całym ciele, prawie gładki. Ogon dobrze i równomiernie pokryty ciasno przylegającym włosem.
Umaszczenia: najczęściej od jasno do ciemnodziczego, inne kolory takie same jak u krótkowłosych wymienione w punktach od a do c.
WŁOS DŁUGI:
Sierść: włos prosty, błyszczący z podszerstkiem, przylegający, na szyi i podbrzuszu przedłużony, na uszach zwisający, na kończynach tworzy jednakowej długości pióro, najdłuższy jest na ogonie gdzie tworzy pełną chorągiew.
Umaszczenia: takie jak u krótkowłosych wymienione w punktach od a do c.

Wielkość i ciężar:
Jamniki standardowe: obwód klatki piersiowej powyżej 35 cm, górna granica ciężaru ciała ok. 9,0 kg
Jamniki miniaturowe: obwód klatki piersiowej powyżej 30 do 35 cm, mierzonej w wieku co najmniej 15 miesięcy.
Jamniki królicze: obwód klatki piersiowej do 30 cm, mierzonej w wieku co najmniej 15 miesięcy.

Wady:
Wszystkie odstępstwa od wcześniej podanych punktów stanowią błąd, którego ocena powinna być zależna od stopnia odchylenia od podanych tu norm. M3 podczas oceny nie są brane pod uwagę. Brak 2xP1 nie jest błędem. Jako błąd jest oceniany brak 1xP2, kiedy poza M3 nie brakuje żadnych innych zębów. Podobnie za błąd uznawane jest odstępstwo od zgryzu nożycowego np. zgryz cęgowy.

Ciężkie wady:
- Cherlawe, wysokonożne lub powłóczące tułów po ziemi.
- Inne braki uzębienia niż te wymienione jako wady.
- Oczy porcelanowe u psów o innym umaszczeniu niż marmurkowe.
- Szpiczaste i bardzo pofałdowane uszy.
- Tułów „zawieszony” pomiędzy łopatkami.
- Grzbiet karpiowaty lub łękowaty.
- Słabe lędźwie.
- Silnie przebudowany zad (zad jest wyższy niż kłąb).
- Słaba klatka piersiowa.
- Podciągnięta linia brzucha jak u chartów.
- Słabe kątowanie przednich i tylnych kończyn.
- Wąskie nie umięśnione kończyny tylne.
- Postawa krowia lub beczkowata.
- Łapy wykręcone do wewnątrz lub za bardzo na zewnątrz.
- Rozstawione palce.
- Poruszające się ociężale, nieporadnie, kaczym chodem.
Błędy owłosienia:
Jamniki krótkowłose:
- włos za cienki, za rzadki, nieowłosione miejsca za uszami (uszy skórzane) i inne łysiny.
- Włos za gruby i za długi.
- Szczotka na ogonie.
- Ogon nieowłosiony na całej długości lub miejscami.
Jamniki szorstkowłose:
- Włos miękki, krótki lub długi.
- Długi i zmierzwiony, na całym ciele rosnący w różnych kierunkach.
- Lokowaty, falujący.
- Miękki włos na głowie.
- Pióro na ogonie.
- Brak brody.
- Brak podszerstka.
- Włos krótki.
Jamniki długowłose:
- Włos jednakowej długości na całym ciele.
- Włosy falujące lub kręcące się na całym ciele.
- Brak chorągwi na ogonie.
- Brak długich włosów na uszach.
- Włos krótki.
- Wyraźny przedziałek na grzbiecie.
- Za długie włosy między palcami.
Błędy dyskwalifikujące:
- Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz krzyżowy.
- Źle ustawione kły żuchwy.
- Brak jednego lub więcej kłów, albo jednego lub więcej siekaczy.
- Brak innych przedtrzonowców lub trzonowców. Za wyjątkiem wymienionych jako błędy tzn. 2xP1. Ewentualnie 1xP2 nie uwzględniając M3.
- Skrócona klatka piersiowa, tzn. wyrostek mieczykowaty mostka tak wygięty do wewnątrz, że skraca długość klatki piersiowej.
- Wszelkie wady ogona.
- Bardzo luźna łopatka.
- Koziniec stawów nadgarstkowych.
- Czarny kolor bez podpalania, biały kolor z lub bez podpalania. Inne kolory nie wymienione w pozycjach „umaszczenia”.
- Charakter bardzo tchórzliwy lub bardzo agresywny.
Uwaga: Psy muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, które znajdują się w worku mosznowym